Nieprawidłowa postawa ciała – jakie są jej skutki?
Wady postawy wśród dzieci uznaje się obecnie za problem cywilizacyjny. Godziny spędzone w szkolnej ławce, a później przed ekranem telewizora czy komputera, zbyt kaloryczna dieta – to główne czynniki sprzyjające ich powstawaniu.
Postawa ciała jest cechą indywidualną każdego człowieka. Tak naprawdę trudno ją zdefiniować. Generalnie przez postawę ciała rozumiemy: „indywidualne ukształtowanie ciała i położenie poszczególnych odcinków tułowia oraz nóg w pozycji stojącej”. Za prawidłową uznaje się postawę, która występuje dostatecznie często w danej populacji oraz taką, w której poszczególne części ciała ułożone są względem siebie w harmonijny sposób. Postawa ciała jest prawidłowa, jeśli głowa ustawia się prosto, wszystkie fizjologiczne krzywizny kręgosłupa (lordozy i kifozy) są zachowane, miednica podpiera się na głowach kości udowych, nogi są proste, a stopy mają prawidłowe wgłębienia i uwypuklenia. Jeśli w którymś z tych obszarów wystąpi deformacja, to mówimy o wadzie postawy.
Postawa ciała kształtuje się przez wiele lat oraz jest wpływem wielu czynników – środowiska w jakim żyjemy, stanu mięśni, kości, stawów i więzadeł, funkcjonowania układu nerwowego, a nawet woli czy emocji.
Okresy, w których człowiek jest najbardziej narażony na wady postawy, nazywamy okresami krytycznymi. Pierwszy taki okres ma najczęściej miejsce wraz z rozpoczęciem nauki w szkole, a więc kiedy dziecko ma 6-7 lat. Kolejny – w okresie skoku pokwitaniowego. Dlaczego akurat wtedy? Ponieważ jest to czas największego wzrostu dziecka – jego tułów, górne i dolne kończyny oraz stopy intensywnie się wydłużają. Powoduje to, że napięcie mięśni i więzadeł jest chwilowo obniżone, a środek ciężkości zmienia się, przesuwając ku górze. Trzeba pamiętać, że wraz z pójściem do szkoły życie dziecka również diametralnie się zmienia. Od teraz zamiast biegać i skakać bez skrępowania, musi nosić ciężki plecak, siedzieć przez kilka godzin w szkolnej ławce, a później jeszcze podczas odrabiania lekcji w domu.
Płaska lub zapadnięta klatka piersiowa, skolioza, zaokrąglone plecy, wystający brzuch czy płaskie stopy – to najważniejsze przykłady nieprawidłowej postawy ciała. Ogromną rolę w ich rozwoju odgrywa przyjmowanie nieodpowiedniej pozycji podczas siedzenia, mała aktywność fizyczna oraz noszenie plecaka w niewłaściwy sposób. Warto mieć też na uwadze, że wśród państw Europy Polska należy do krajów o najwyższym odsetku nadwagi i otyłości wśród dzieci i młodzieży. Statystycznie z nadwagą zmaga się już co czwarty polski 11-latek i co piąty 13-latek.
Związek otyłości z wadami postawy został potwierdzony m.in. w badaniu Maciałczyk-Paprockiej i wsp. wykonanym na grupie 2732 dzieci. Nieprawidłowości w budowie ciała stwierdziła aż u 74% otyłych dzieci. Dominowały płaskostopie i koślawość kolan. U dzieci z prawidłową wagą najczęściej obserwowała natomiast pogłębioną kifozę i lejkowatą klatkę piersiową.
Wady postawy, zwłaszcza te wynikające z zaburzeń fizjologicznych krzywizn kręgosłupa, mogą być przyczyną licznych dolegliwości. Mogą też upośledzać pracę najważniejszych układów w organizmie – w tym układu oddechowego, krwionośnego czy pokarmowego. Przykładowo pogłębienie lordozy szyjnej będzie powodować bóle i zawroty głowy czy drętwienie rąk. Z kolei pogłębiona kifoza piersiowa może skutkować spłyceniem oddechu oraz słabszą wentylacją płuc. Stanie się tak, ponieważ przy hiperkifozie piersiowej klatka piersiowa nie będzie już tak swobodnie się rozszerzać. Zniesienie którejś z fizjologicznych krzywizn kręgosłupa spowoduje natomiast, że drgania powstałe podczas chodzenia będą przenoszone do czaszki, wywołując m.in. przewlekłe bóle głowy.
Wadom postawy da się i trzeba przeciwdziałać. Profilaktykę najlepiej wprowadzić już w wieku przedszkolnym. Wówczas istnieje największa szansa, że dziecko uchroni się przed najpoważniejszymi wadami postawy. Podstawą profilaktyki np. jest właściwe noszenie tornistra. Jego ciężar nie powinien przekraczać 10-15% masy ciała dziecka. Tornister powinien mieć też usztywnioną ścianę, która przylega do pleców i szerokie ramiączka. Dziecko powinno go też zawsze nosić na obu ramionach.
Kolejną ważną kwestią jest zachęcanie maluchów do aktywności fizycznej. Oczywiście rodzaj tej aktywności powinien być dostosowany do indywidualnych możliwości dziecka, jego zainteresować oraz istniejącej już wady postawy (jeżeli jest). Kluczowy dla kształtowania prawidłowej postawy ciała u dziecka jest również dobór obuwia. Maluchowi, który dopiero stawia swoje pierwsze kroki rodzice powinni pozwolić jak najwięcej chodzić boso. Wychodząc na zewnątrz, powinni ubierać mu buty trzymające piętę i o sztywnej podeszwie.
Zapobiegajmy wadom postawy u swojego dziecka. W razie niepokojących sygnałów umówmy wizytę u ortopedy dziecięcego bądź skontaktujmy się z fizjoterapeutą
Konsultacja merytoryczna mgr Magdalena Burska
fizjoterapeuta
ŹRODŁO https://holsamed.pl/nieprawidlowa-postawa-ciala-jakie-sa-jej-skutki/
zebrała Joanna Tracz