Szanowni Rodzice,

poniżej prezentuję pomysły ułatwiające rozwiązanie zdarzającego się w każdym roku kłopotu, jakim bywa poranne rozstanie z Dzieckiem w przedszkolnej szatni. Wydawałoby się jest to stały element dnia, jednak przebiega różnie: czasem krótko i pogodnie, a czasem przeciąga się i kończy sceną pełną rozpaczy, a czasem i spóźnieniem rodzica do pracy. Najbardziej problem ten dotyczy naszych najmłodszych przedszkolaków, może się jednak zdarzyć każdemu dziecku, zwłaszcza po dłuższej nieobecności (wakacje, choroba itp.).

Nastaw się pozytywnie

Dziecko, aby prawidłowo się rozwijać potrzebuje znaleźć bezpieczną przestrzeń bez rodziców. Co roku miliony dzieci na świecie odnajdują ją w przedszkolach. Problemy z rozstaniami występują i przemijają od lat. Ty Szanowny Rodzicu miałeś je również, może pozostały jakąś dawno zapomnianą legendą w Twojej Rodzinie. Może warto w lekki sposób opowiedzieć Dziecku tą historię nie zapominając zakończyć jej kilkoma radosnymi wspomnieniami z przedszkola?

Przygotuj dziecko i siebie

Przeprowadź w domu rozmowę z Dzieckiem dotyczącą powodów, dla których idzie do przedszkola. Upewnij się, że rozumie.

Po drodze do przedszkola możesz powtórzyć z Dzieckiem plan dnia: „trochę się pobawicie w przedszkolu, będzie zupka, potem pójdziesz spać, a po obiedzie troszkę się pobawisz i już po ciebie przyjdę”.

Możesz również opowiedzieć o tym, jak spędzicie czas po południu i ile jeszcze go będzie na wspólne zabawy. To da dziecku odpowiednią perspektywę czasową i wdroży go w rytm wydarzeń w przedszkolu.

Nie kłam, że to będzie tylko godzinka, że odbierzesz Dziecko zaraz po obiadku, jeśli nie możesz tego zrobić… będzie czekać i pamiętać, a następnym razem nie uwierzy.

Kluczowy moment

Generalna wskazówka: im krócej tym lepiej. Twoje Dziecko jest w stanie zrobić wiele, aby Cię zatrzymać i ma w tym temacie niespożyte siły i pomysły. Nie daj Mu czasu rozwinąć skrzydeł.

Co pomaga?

• spokój Rodzica i pozytywne nastawienie – jeśli masz z tym problem spróbuj, aby inna osoba przez kilka dni odprowadzała dziecko do przedszkola,

• procedura, która stanie się dla dziecka znana i bezpieczna. Na przykład: dziecko rozbiera się, przybija „piątkę” rodzicowi, macha na pożegnanie i idzie do sali. Powtarzaj ją każdego dnia niezależnie od nastroju dziecka.

• cierpliwość i pogoda ducha – nawet jeśli dziś nie było idealnie, jutro będzie lepiej!

Co przeszkadza?

• powtarzanie w szatni argumentów, które Dziecko już zna,

• celebrowanie rozstania, jakby miało trwać wieki,

• lęk, smutek, bezradność, złość u ciebie, Rodzicu,

• czekanie, aż Dziecko pozwoli odejść (to może nigdy nie nastąpić),

• kłamstwa: idę tylko do samochodu i zaraz wrócę.

Niezależnie od tego, jak przebiegło rozstanie z Dzieckiem – skończyło się. Teraz Twoje Dziecko zamiast walczyć o Twoją obecność, dającą miłość i bezpieczeństwo, otworzy się na nowe możliwości: NOWI KOLEDZY, NOWE ZABAWKI, NOWE WYZWANIA, NOWE SZANSE NA ROZWÓJ… Niedługo ppoprawi Mu się nastrój i zajmie się poznawaniem przedszkolnej rzeczywistości. Może zdarzyć się, że za jakiś czas będzie płakać w szatni przy odbiorze, z rozpaczy, że nie może dłużej zostać w przedszkolu.

Daj sobie i Dziecku trochę czasu

Jeśli Twoje Dziecko gorzej znosi rozstania lub wydaje się nimi mocno obciążone, zrezygnuj popołudniami z nadmiernych atrakcji, otocz Dziecko dodatkową miłością i domowym ciepełkiem. Spędzajcie popołudniami więcej czasu razem. Postaraj się Je wyciszać i nie dokładaj Mu w tym czasie dodatkowych wyzwań. Chwal Dziecko za dobre rozstania, nawet jeśli miało łzy w oczach: „widziałem, że było Ci trudno rano, ale poradziłeś sobie. Jesteś dzielny!”

Pamiętaj: każde Dziecko, niezależnie od tego, jak wyglądały początki, nauczyło się rozstawać z rodzicem. Ty również kiedyś to zrobiłeś/aś. Pomyśl: kiedyś czekają was kolonie, zielone szkoły, może studia w innym mieście. Nie od razu Kraków zbudowano, ale ucząc dziecko umiejętności czasowego rozstawania się z Ukochanymi Osobami kładziecie solidne fundamenty pod prawidłowy rozwój Dziecka.

Popatrz na to z drugiej strony: my, dorośli po urlopie czy dłuższej przerwie też miewamy kłopot z powrotem do codziennego rytmu (jest na to nawet specjalna nazwa – depresja pourlopowa). A kiedy np. rozpoczynamy nową pracę co prawda nie płaczemy w szatni, ale bywa, że mamy ochotę odwrócić się na pięcie i wrócić do domu. Dzieci po prostu bardziej pokazują przeżywane i przez nas emocje.

Zaufaj nam. Co roku witamy małe przedszkolaki, sprawiamy że radośnie zostają z nami przez kilka lat.

Powodzenia!

Agnieszka Stasiczek - psycholog